Onze mede Bachliefhebber, Daniël Lohues, zong het al in 2019, begeleid door Holland Baroque. Al had hij toen vast niet door dat zijn lied, juist op goede vrijdag 15 april 2022, zo actueel zou zijn:

“Half april, half april, hele winter was het kold en kil; maar half april, half april wordt het beter, wordt het beter”.

We mogen weer zingen én luisteren naar koormuziek. En inderdaad, precies half april, goede vrijdag. Passietijd en dus tijd voor Bach. De Johannes passion. Uitgevoerd door Arise Kampen in de Buitenkerk in, vanzelfsprekend, ook Kampen. Het wordt dus inderdaad beter. Na een kille en lange coronatijd mogen we onze oren weer overgeven aan de betoverende klanken van Bach. Natuurlijk hadden we Cd, Lp en Spotify. Maar er gaat niets boven het daadwerkelijk meemaken van een echte uitvoering.

Om half acht wordt het stil in de kerk. Arise komt, als vanouds, via beide gangpaden oplopen en stelt zich op de bekende manier op; in een halve cirkel om het orkest. Daarna volgen, ook als vanouds, de solisten en dirigent. Als vanouds? Nee, toch niet helemaal. ‘Onze’ Wolfried Kaper loopt er niet meer bij. Vorig jaar zo plotseling overleden. Wat wordt hij gemist.

Dirigent Sander van den Houten heeft de baton overgenomen. En laat ik het direct maar zeggen: Dat deed hij heel erg goed. Ga er maar aanstaan. Na al die jaren onder eenzelfde dirigent, mag hij nu dit prachtige meesterwerk dirigeren. Met zijn interpretatie en zijn beleving. Dat deed hij met verve.

En dan de Johannes zelf. Wat een belevenis is dat toch altijd weer. Genieten met een grote G. Ik ga de discussie tussen Matthaeus of Johannes passionliefhebbers niet eens aan. Beide werken zijn van een discussieloze schoonheid.

Het gaat te ver elk onderdeel hier te beschrijven. Dan wordt het een avondvullend artikel. Maar wat is het prachtig om koor, orkest en solisten te zien samenwerken en genieten.

Ik zou van elke solist iets kunnen schrijven. Beleving, mimiek, ontroering en zuiverheid. Allemaal even prachtig.

Het NAtionaal Symfonisch KAmerorkest. Ze zijn ‘maar’ met z’n elven. Oké, 12. Want er is ook nog een kistorgel. Wat een power en enthousiasme. Wil echt niemand tekort doen, maar de hobo’s en de fagot samen met de countertenor in de Aria ‘ Von den Stricken meiner Sünden’ was adembenemend. Evenals het prachtige cellospel bij de Aria ‘Es ist volbracht!’

Tja en dan het koor. Echt genieten. Elk koraal was raak. Maar wat ik er echt uit vond springen was het laatste koraal. ‘Ach Herr, lass dien lieb Engelein’. Ik zelf vond het als een hommage klinken. Persoonlijk heb ik dit koraal nog nooit zo mooi vertolkt gehoord.

En ja, ik snap het heel goed dat het publiek met applaus wil laten horen hoe mooi ze het concert vonden. Ik heb ook meegeklapt. Maar ik blijf erbij, de halve minuut stilte na de laatste noot, blijft het mooiste compliment dat dirigent, koor, solisten en orkest kunnen ontvangen.

Dankjewel alle uitvoerende musici voor deze geweldige mooie en ontroerende avond. Inderdaad, half april wordt alles beter.